Bezoek graag!!

Hallo allemaal,

Na een week thuis, ben ik weer enigszins bijgetankt.
We moesten echt bijkomen van de tijd in het ziekenhuis.
En tegelijkertijd weer je ritme vinden voor het eerst, met zijn vieren, als gezin.
Het gaat allemaal best als vanzelf, gelukkig maar!
Rosa voeden, Amber klaarmaken voor school, ontbijten en soms zelfs even tijd voor mezelf.
Het loopt vanzelf in elkaar over, de dingen die je zoal moet doen op de ochtend.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat niet had verwacht.
Misschien is het zo, dat het gewoon gemakkelijker gaat met een 2e kind.
Dat zegt wel iedereen, maar ik geloof echt pas iets als ik het zelf heb ervaren.
En ik wist natuurlijk ook niet wat ik moest verwachten met deze nieuwe jongedame.

Een paar dagen voor vertrek zei iemand in het ziekenhuis; "Nu maar lekker op die roze wolk blijven zitten." En dat zit ik nu ook lekker, trots op mijn kleine meisje, onze superbaby.

Het gaat goed met Rosa, fijn dat alle tests een goede uitslag hadden.
Het geeft een hoop rust voor nu.
Dat was ik vergeten te schrijven in de laatste blog...
Vorige en deze week voor het litteken op de rug, naar het ziekenhuis geweest.
Even laten zien en vandaag zei de chirurg dat het er goed uitziet, mooi genezen.
Dat hadden we zelf natuurlijk ook al gezien...
Maar toch fijn dat ze het checken.

Nog een paar gezellige foto's erbij...
Oh ja, voor ik het vergeet:
Het bezoek mag komen hoor!!
Ik begrijp dat jullie hebben afgewacht tot alles tot rust is gekomen.
We zijn nu wel toe aan de gewone dingen... eindelijk...
Bel of sms me maar om af te spreken.
Daar reageer ik meestal sneller op als op de mail.

Groetjes,
Ingrid

Voor het eerst in de auto... naar huis!!

 

 

 grote zus geeft flesje vitamines - probiotica (eindelijk was de kuur klaar..)

Amber maakt een foto van mama & Rosa, voor het eerst in de draagdoek

Naar Huis

Hallo allemaal,

De grote dag is eindelijk gekomen..
We mogen naar huis toe!!
Op maandag 9-9 op de uitgerekende datum...heel bijzonder

(vanwege netwerkproblemen in Nijmegen, pas vandaag gepubliceerd)

Het duurde de laatste dagen met name voor mij erg lang.
Heimwee heb ik nooit eerder gekend, maar nu weet ik ook wat dat is.
Het doet gewoon zeer, zoals je thuis kan missen, in lichaam en geest.
Ook al wist ik wel, dat het voor ons kleine meiske het beste is om nog even te blijven.
Dit grote meiske had het helemaal gehad met alles, ik wil gewoon naar huis toe.
Mijn herstel is naar omstandigheden goed en snel gegaan.
Sneller als bij Amber, maar anders, dat wel.
Elke dag een paar keer een rit naar het ziekenhuis toe met de rolstoel, over een hobbelpaadje met een kussen in je buik, helpt niet echt...
Nu heb ik thuis nodig voor het laatste stukje herstel, eindelijk rust.
En de hereniging van ons gezin, voor het eerste thuis... daar kan ik haast niet op wachten.
Dat moment van samenzijn en even niets moeten, behalve zelf voor je kind zorgen.

Het is ook echt tijd omdat ik het contact met Rosa elke dag te weinig vind.
1 en soms 2 keer per dag naar haar toe om te voeden, is gewoon te weinig als je pas bevallen bent.
En het zou fijn zijn om haar eindelijk in haar eigen bedje, op haar kamer te mogen zien.

Het is fijn dat het zo goed geregeld is in Nederland.
Daar ben ik ook echt wel dankbaar voor, dat we gebruik mochten maken van het Ronald mc Donaldhuis. Het is geweldig dat deze huizen door vrijwilligers worden gerund, van 9.30 's ochtends tot 21.30 's avonds is er iemand aanwezig om te helpen.
Anders moet je in een hotel, of bij vrienden/familie blijven.
Het is ook heel bijzonder om met lotgenoten in het zelfde huis te verblijven.
Je hebt het soms even nodig om je verhaal kwijt te kunnen tegen elkaar.
De verhalen die je hier hoort raken je zo diep.
Het zijn stuk voor stuk knokkers, zowel ouders als kinderen.
Ons knokkertje heeft ons er doorheen gesleept.
Het was een pittige tijd, we zijn er nog niet, maar we mogen
NAAR HUIS!!!

Groetjes,
Ingrid

Weer een mijlpaal

Hallo allemaal,

Vandaag weer een mijlpaal die ik graag met jullie wil delen!!
Rosa is van de couveuse verhuisd naar een echt bedje.
Onze sterke meid is stabiel en kan zichzelf op temperatuur houden.

Ze heeft weer een aantal onderzoeken gehad de laatste dagen.
Een bekken- en heupecho ; was goed, niets op te zien.
Op een echo van de nieren en de blaas vandaag was wel iets te zien, maar niets zorgwekkends voor deze leeftijd. Later kijken ze nog eens zei de uroloog.
Gisteren een nier- blaas onderzoek om te kijken welke kant de urine op loopt.
En dat gaat goed, het loopt richting "de uitgang" en niet richting de nieren.
Dus vandaag kon de katheter eruit, weer een draadje minder.

Morgen een gesprek met de neuroloog en donderdag een echo van het hoofdje.
Dus nog even spannend, zeker met het hoofdje, nog maar even afwachten.
Hopelijk eind van de week naar huis toe, allemaal weer duimen.
Dat heeft goed geholpen de laatste keer!!
Dan eindelijk rust en bijkomen van ons avontuur...

Omdat alles zo goed gaat, mocht ze dus vandaag in een gewoon bedje.
En als laatste ging vandaag ook de monitor met alle draadjes, toeters en bellen eraf.
Dus ze ligt lekker in een bedje met een dekentje.... en een mutsje op.
Heel fijn en lief om te zien.
Helaas heb ik daar nog geen foto van op de computer staan...
Die komt nog wel....
Maar deze is ook leuk!!

Amber is sinds afgelopen zaterdag hier bij ons.
Hier geeft ze voor het eerst de fles aan Rosa, lief he!!
Ze logeert bij mij in het Ronald mc Donaldhuis.
En ze heeft een verpleegster-uniform van ons gekregen, ze is echt heel erg lief voor ons.
Ze helpt ook echt waar ze kan, een kei van een meid en grote zus.

Papa logeert bij Rosa op de kamer en wordt "de papa die alles zelf doet" genoemd.
Petje af voor Henk, hij heeft het soms zwaar.
De verpleging komt ook 's nachts en hij springt bijna voor elke controle of voeding zijn bed uit.
Dus ook een super-papa!!
Later weer meer verhalen... nu maar vlug naar bed toe.

Groetjes,
Ingrid