Jullie zullen wel nieuwsgierig zijn naar hoe het gaat.
Nou, het gaat goed hoor!
Gewoon, zijn gangetje zoals dat gaat met een baby in huis.
Met de gewone baby-dingen...
De ene dag loopt alles op rolletjes en de andere dag loop je de hele dag met je baby rond.
Maar daar hebben we dan met zijn allen gelukkig verlof voor uitgevonden.
Afgelopen maandag voor het eerst weer in het ziekenhuis sinds september.
Rosa heeft de nacontroles gehad van de operatie en het was allemaal weer goed.
Problemen met plassen en poepen zijn wel te verwachten, maar daar is met een baby toch nog niets geks aan te zien.
Het zou vervelend voor haar zijn als dat blijft, maar daar zijn wel oplossingen voor waar mee valt te leven.
Voor nu is het dus een heel normale baby waar uiterlijk, behalve de drain, niets aan te zien is.
Ze lijkt zoveel op Amber, dat ik haar vaak zo noem.
Maar ook dat schijnt normaal te zijn, heb ik van meerdere mensen gehoord.
Het slaapritme is nog wel verstoord en ze heeft extra veel behoefte aan ons.
Onze lichamelijke aanwezigheid mag nog niet ontbreken, zowel als ze slaapt en als ze wakker is.
Ze heeft natuurlijk ook al veel meegemaakt, ons kleintje.
En ze moet het vertrouwen terugkrijgen dat als ze gaat slapen, dat er dan niets ergs gebeurd.
Ze slaapt letterlijk met 1 oog open, zielig he, ze kan zich niet overgeven aan de diepe slaap.
Alleen 's nachts als wij erbij zijn, dan wel. (ze slaapt op onze kamer in een eigen bedje)
En als ze in bad is geweest, dat werkt ook wel goed...
Maar dat doe ik niet al te vaak, is voor ons allebei vermoeiend....
Dus op dit gebied tobben we maar een beetje aan.
Komt vast goed met de tijd als ze ons, ons huis, haar kamertje en bedje leert kennen.
En de routine van het naar bed gaan snapt.
Wat ik al zei, de gewone baby-dingen.
Wel fijn dat het verder zo goed gaat, ik besef me dagelijks dat het ook heel anders had kunnen zijn.
Groetjes,
Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten